Van gelegenheidsredacteur Ben Hummel ontvingen we de volgende sfeerimpressie:
Diepe concentratie, een verdwaalde blik, dromerig wegkijken. Een ander tovert diepe ergernis rond de kaken. Achter in de zaal wordt het bord van een buurman goed in de gaten gehouden. Vierde ronde, voor de C-jeugd al weer de vijfde. De messen worden geslepen.
Nagelbijten, handenwringen. De hand hoog boven het hoofd geheven. En dan toeslaan. ‘Kijk, die zit!’ en dan snel nog een zet doen in volle triomf. Zo sla je toe. Machteld wint in de A-groep. Interesse vanuit de meisjesgroep, een rij verder, is groot. Een hangt er half achterover in haar stoel en volgt de discussie tussen Machteld en haar tegenstander met volle interesse. Een paar borden verder is er eerst de twijfel of dit stuk… En na even stevig vasthouden … toch maar de zet gespeeld, de blik op niks en nergens, de partij verre van beslist. Een jongen sloft-rent geluidloos op gympen naar de uitgang. Daardoor is eerder een man, na een vermanende toefluister van de wedstrijdleiding, verdwenen. Hij had zich onbevoegd tussen de borden begeven. Iemand draagt een t-shirt met Magnus Carlsen erop. Ga je daar nu sterker van schaken? Langs de zijlijn vormen zich groepjes deelnemers die op fluistertoon alles behalve hun partij bespreken.
Ouders hangen rond in de lobby. Moeder kan niet schaken. Vader volgt de partij van zoonlief met de engine. De waardering schiet binnen een zet heen en weer van -0,5 naar 1,5. Verderop wordt in een groepje een toernooipartij met Lb3 druk bediscussieerd. De heren komen er niet helemaal uit. Een moeder troost haar dochter na plotsklaps verlies. Op een bank wordt flink geswipet op de smartphone. De ronde is nog lang.
